“Terwijl we meer op elkaar lijken dan we denken. Het leven is niet ‘zij daar’, het leven is ‘wij hier’. Ons leven speelt vooral af, direct om ons heen. In en om ons eigen huis. In onze eigen straat. In onze eigen buurt. Hier komen we samen. Juist op deze plek kunnen we de wereld veranderen. Kunnen we van ‘wij tegenover zij’ gewoon weer ‘ik & jij’ maken. Niet vaag en ver weg. Maar dichtbij.”

Elkaar zien en horen, begint met elkaar ontmoeten. Elkaar aankijken en zien dat we allemaal mens zijn. Want hoe sterk we ook van elkaar verschillen, we lijken meer op elkaar dan we denken. We willen ons allemaal veilig voelen en vrij zijn. Gezond zijn. Het beste voor onze kinderen. Een goede oude dag. We willen allemaal liefde en genegenheid. We willen ons verbonden voelen.

Helaas liggen tussen onze voordeur en die van de buurman, eindeloos veel drempels. We leven steeds meer in onze eigen bubbel. Starend naar ons scherm zien we vooral mensen die hetzelfde ‘liken’, en we moeten ons best doen om mensen te leren kennen die de wereld anders zien.

De Buurt haalt daarom de drempels weg. Wij zorgen voor een veilige plek voor iedereen, waar we elkaar goed kunnen ontmoeten. Zo zijn wij de bedenkers van De Buurtcamping: een driedaagse vakantie voor iedereen uit de buurt. Wij plaatsen Buurtbankjes in de straat, om even te kunnen babbelen buiten je bubbel. En, we leggen Zwaaistenen in de stoep, om je te herinneren aan een eenvoudig ‘hallo’.

Het is zo simpel als het klinkt, maar de effecten zijn giga. Want wanneer je met een wc-rol onder je arm loopt, met slaperige ogen je tent uitrolt, of gewoon je koffie drinkt op een bankje, ben je niet langer rijk of minder rijk, werkloos of overwerkt, huurder of huiseigenaar, nieuwkomer of oude rot, wij of zij. Je bent vooral jezelf, onder elkaar. Het gaat er niet meer om wie je bent, het gaat erom dát je er bent. Door elkaar te leren kennen, wordt de buurt een plek waar je je thuis voelt, en veilig. Waar we elkaar niet wegkijken of nakijken, maar naar elkaar omkijken.”

De Buurt weet het zeker: het heeft geen zin om vingers te wijzen naar ‘die ander aan de overkant’. Laten we liever nieuwsgierig zijn naar dat wat ons omgeeft. Ons verbinden met de mensen die ons omringen, met onze eigen buurt. Denk er maar eens over: naar wie ga jij toe, als je ergens even een handje hulp bij nodig hebt? Naar Den Haag of naar je buren? Juist… de start van een fijnere samenleving, ligt gewoon voor onze voeten. Daar waar we elkaar ontmoeten. In en om ons eigen huis. In onze eigen straat. In onze eigen buurt.”

Fotografie: Maarten de Kok, Iris Duvekot